همه چیز درباره قانون مالیات بر سوداگری و سفته بازی

قانون مالیات بر سوداگری و سفته‌بازی (مالیات بر عایدی سرمایه) در ۸ تیر ۱۴۰۴ تصویب و در ۳۱ تیر ۱۴۰۴ توسط شورای نگهبان تایید شد. این قانون با ۲۸ ماده، از بهمن ۱۴۰۴ اجرا می‌شود، هدف این قانون هدایت نقدینگی از بازار‌های غیرمولد (طلا، ارز، مسکن، خودرو)، به بخش‌های تولیدی است.

دارایی‌های مشمول مالیات و نحوه محاسبه

قانون مالیات بر سوداگری و سفته‌بازی، شامل ۲ دسته دارایی‌های منقول و غیر‌منقول می‌شود که قانون برای هر‌کدام شرایط خاصی در نظر گرفته است:

الف) اموال غیرمنقول (املاک و حق واگذاری محل)

این دسته شامل املاک و با کاربری‌های مختلف(مسکونی، تجاری و…) است، سود حاصل از فروش املاک در کمتر از یکسال مشمول ۶۰ درصد مالیات است که با گذشت پنج سال به ۵ درصد کاهش پیدا می‌کند.

معافیت‌های مالیاتی:

• دو فقره ملک برای هر خانوار در سال
• نقل و انتقال خانوادگی و وراثتی
• املاک کشاورزی، دامداری، تجاری با کاربری تولیدی و معدنی

ب) اموال منقول (خودرو، سکه، طلا، ارز)

این دسته شامل انواع خودرو‌های سواری(پلاک شخصی)، طلا، سکه، نقره، پلاتین جواهرات و انواع رمز‌ارز‌ها است. سود فروش حاصل از این دارایی‌ها در بازه کمتر از یکسال تا ۴۵ درصد است که به صورت پلکانی در بلند‌مدت کاهش پیدا می‌کند.

معافیت‌های مالیاتی:

• تا دو دستگاه خودرو در سال برای هر خانوار
• رمز‌ ریال بانک مرکزی

دارایی‌هایی که مشمول این قانون و مالیات نیستند:

همانطور که اشاره شد هدف این قانون، هدایت نقدینگی به سمت دارایی‌های مولد و تولیدی است، بنابراین قانون‌گذار دارایی‌های زیر را به طور کلی از مالیات معاف کرده است:

• انواع سهام، اوراق بهادار و صندوق بورسی
• صندوق‌های طلای بورسی
• سپرده‌های بانکی 
• املاک تولیدی مانند کارخانه‌ها

این قانون ۶ ماه پس از ابلاغ یعنی در بهمن ۱۴۰۴ اجرایی خواهد شد و محاسبه سود دارایی‌ها با در نظر گرفتن تورم، تعدیل خواهد شد. مطابق این قانون تمام دارایی‌هایی که در بستر بازار‌سرمایه معامله می‌شوند از مالیات معاف خواهند بود.

صندوق‌های درآمد‌ثابت، طلا، سهامی و املاک و مستغلات را می‌توان جایگزین‌ خرید فیزیکی دارایی‌های مشابه نام برد که مشمول مالیات نیستند.